Stefan Skowronek (1928-2019) - urodzony w Przeworsku, gdzie ukończył szkołę podstawową (1941), a następnie handlową (1943). Po wyzwoleniu Polski spod niemieckiej okupacji rozpoczął naukę w Liceum Humanistycznym w Przeworsku (matura w 1946 r.). Następnie podjął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie studiował filologię klasyczną, a następnie historię oraz archeologię. Jednym z jego mentorów był prof. Ludwik Piotrowicz (1886-1957), prezes Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie w latach 1932-1953.

Magisterium z zakresu Filologii Klasycznej uzyskał w 1952 r., a już w roku akademickim 1950/1951 pracował jako młodszy asystent w Katedrze Historii Starożytnej UJ. W 1951 r. rozpoczął pracę Dziale Numizmatyczno-Sfragistycznym Muzeum Narodowego w Krakowie (zapewne z polecenia Ludwika Piotrowicza, któremu wcześniej pomagał określać monety z jego prywatnego zbioru). Zadaniem Stefana Skowronka była inwentaryzacja i systematyczne ułożenie po przemieszaniu wojennym monet starożytnych, opracowanie pozyskanego w 1946 r. daru Karola Halamy (1871–1948), liczącego 2574 egzemplarze numizmatów greckich, rzymskich, celtyckich i bizantyńskich, oraz przygotowanie katalogu kolekcji monet antycznych w MNK. W 1958 r. objął stanowisko kierownika działu numizmatycznego. Pracując w Muzeum, Stefan Skowronek rozpoczął współpracę z archeologami śródziemnomorskimi: prof. Kazimierzem Michałowskim (1901–1981) z Uniwersytetu Warszawskiego i prof. Marią Ludwiką Bernhard (1908–1998) z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Współpraca ta zaowocowała opracowaniami zabytków pozyskanych podczas prac prowadzonych przez polskich archeologów w krajach basenu Morza Śródziemnego oraz wyjazdem na wykopaliska do Tell Atrib i Aleksandrii w Egipcie. W 1965 r. obronił doktorat na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym samym roku został członkiem Zespołu Doradczego do spraw Numizmatyki przy Zarządzie Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Sztuki. W 1969 r. został zatrudniony w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie (obecnie Uniwersytet Pedagogiczny im. Edukacji Narodowej w Krakowie) w Katedrze Historii Polskiej, przechodząc jednocześnie na połowę etatu w Muzeum Narodowym w Krakowie, ze stanowiskiem Konsultanta Naukowego Działu Numizmatycznego. W połowie lat 80. na krótki okres zrezygnował całkowicie z pracy w Muzeum, jednak w 1988 r. został zatrudniony ponownie. W 1978 r. na podstawie rozprawy „Przedstawienia kultowo-religijne na monetach Aleksandrii Egipskiej” uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1995 r. – tytuł profesora.

Stefan Skowronek był autorem wielu wystaw numizmatycznych m.in.: „Ludzie bogowie na monetach starogreckich” (1966), „Moneta starożytnego Rzymu” (1967), „Moneta grecka, miasta i władcy” (1995) i przygotowanej wraz z Janem Stankiewiczem wystawy „Från dinar till zloty. 1000 års jubileum av polska pengar” (Od denara do złotówki. 1000 lat pieniądza polskiego) prezentowanej w latach 1969–1970 w kilku szwedzkich miastach: Nörköping, Sztokholmie i Malmö. Prowadził zajęcia z numizmatyki antycznej dla studentów Uniwersytetu Pedagogicznego i Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania badawcze skoncentrowane były wokół mennictwa rzymskiego Egiptu. tzw. mennictwa aleksandryjskiego. Drugim ważnym polem badawczym eksplorowanym przez niego było mennictwo starożytnej Judei, poczynając od pierwszej w języku polskim monografii mennictwa Heroda Wielkiego, przez publikacje zabytków z kolekcji MNK, a kończąc na poruszanych bardziej generalnych problemach numizmatyki starożytnej Palestyny.