Janusz Reyman (1927-2004) - numizmatyk, wieloletni pracownik i kierownik Gabinetu Numizmatycznego Muzeum Narodowego w Krakowie. Choć urodzony w Krakowie, studia podjął na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pod opieką prof. Mariana Gumowskiego (1881-1974) przygotował, a następnie obronił (w 1951 r.) pracę magisterską pt. „Znaleziska monet rzymskich na Pomorzu Zachodnim”. Jeszcze jako student rozpoczął pracę w Dziale Archeologii Muzeum Pomorskiego w Toruniu, by po ukończeniu wyższej uczelni wrócić do Krakowa, wiążąc się z Nowohuckim Oddziałem Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie. Następnie zatrudniony był w Zakładzie Numizmatyki Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN w Krakowie, by wreszcie w 1958 roku rozpocząć pracę w Gabinecie Numizmatycznym Muzeum Narodowego. Z tą ostatnią instytucją, w której w 1949 roku odbywał praktyki studenckie, związał się do końca swojej aktywności zawodowej (w roku 2003 odszedł na emeryturę), pełniąc w latach 1971-1989 funkcję kierownika działu.

Aktywność badawcza Janusza Reymana koncentrowała się głównie wokół zagadnień związanych z mennictwem średniowiecznym. Początkowo poświęcił się inwentaryzacji znalezisk monet rzymskich na terenie Polski i wczesnośredniowiecznych z Małopolski, a także zagadnieniom związanym z obiegiem pieniądza w tej dzielnicy. Część aktywności naukowej była związana z historią kolekcji Gabinetu Numizmatycznego. Najważniejszą pracą, jaką po sobie pozostawił była monografia mennicy olkuskiej, stanowiąca tekst jego pracy doktorskiej.

Praca w Gabinecie Numizmatycznym była skupiona na opracowaniu i inwentaryzacji wymieszanych w czasie II wojny światowej zbiorów, oraz aktywności na polu popularyzatorskim, wyrażająca się przez organizację wystaw czasowych (m.in. „Polska moneta średniowieczna”, „Pieniądz Polski Ludowej”, czy „Portrety królów polskich w monecie i medalu”).

Janusz Reyman był aktywnym uczestnikiem ruchu numizmatycznego jako członek Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, a następnie Polskiego Towarzystwa Archeologicznego, przemianowanego na Polskie Towarzystwo Numizmatyczne i Archeologiczne (którego był Członkiem Honorowym). Był też wiceprzewodniczącym Sekcji Numizmatycznej Komisji Archeologicznej Oddziału Krakowskiego PAN i członkiem Komisji Numizmatycznej Komitetu Nauk Historycznych PAN w Warszawie.

Ważniejsze prace:

1. Wczesnośredniowieczne skarby srebrne z Małopolski, [w:] M. Haisig, R. Kiersnowski, J. Reyman, Wczesnośredniowieczne skarby srebrne z Małopolski Śląska, Warmii i Mazur, Wrocław, 1966.
2. Mennica olkuska 1579-1601, Wrocław 1975.
3. Obrót pieniężny na terenie Małopolski w okresie wczesnego średniowiecza, [w:] A. Fudalej (red.), V Sesja Numizmatyczna w Nowej Soli poświęcona monecie i mennicom Małopolski 10-11 listopada 1975 r., Zielona Góra 1977: 37-47.
4. Powojenne 35-lecie krakowskiego ośrodka numizmatycznego, Wiadomości Numizmatyczne 22 (3-4), 1978: 156-164.
5. Zu den Fragen des Geldumlaufes im Gebiet des mittelalterlichen Kleinpolens, [w:] B. Chropovský (red.), Rapports du IIIe Congrès International d'Archéologie Slave, Vol. 1, Bratysława, 1979: 651-658.
6. 100 lecie zawiązania Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie, [w:] J. Jarominek, J. Reyman, Z. Żabiński (red.), 100-lecie Towarzystwa Numizmatycznego w Krakowie Krakowie: 1988: 25–38.
7. Kolekcje Emeryka Hutten-Czapskiego i Zygmunta Zakrzewskiego w Gabinecie Numizmatycznym Muzeum Narodowego w Krakowie, Prace i Materiały Muzeum Archeologicznego i Etnograficznego w Łodzi. Seria Numizmatyczna i Konserwatorska 7 (1987): 59-66.
8. Wczesnośredniowieczny skarb srebrny z Gniezna. Monety zachodnioeuropejskie, Notae Numismaticae-Zapiski Numizmatyczne, Tom 3/4 (1999): 299-301.